بررسی پایایی و روایی مقیاس قدرت غذا

این پژوهش با هدف بررسی پایایی و روایی مقیاس قدرت غذا (لو، بوترین، دی دی، آنانزیاتو، توماس و همکاران، 2009) در بین دانشجویان ایرانی انجام شد. 701 دانشجو، مقیاس قدرت غذا، خرده مقیاس خوردن بیرونی از پرسشنامۀ رفتار خوردن داچ (فن اشتراین، فریجترز، برگرز و دفارس، 1986) و مقیاس مهار (هرمن و پولیوی، 1980) را تکمیل کردند. برای محاسبۀ روایی سازه مقیاس از تحلیل عاملی تأییدی بهره گرفته شد. همچنین برای محاسبۀ روایی همگرا و واگرا، به ترتیب از آزمون همبستگی پیرسون بین مقیاس قدرت غذا با خرده مقیاس خوردن بیرونی و مقیاس مهار استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد مدل کنونی مقیاس قدرت غذا با سه خرده مقیاس و یک نمرۀ کلی با داده ها برازش مناسبی دارد. میزان آلفای کرونباخ برای مقیاس قدرت غذا 88/0 و میزان ضریب بازآزمایی چهارماهه 65/0 به دست آمد. همچنین همبستگی های به دست آمده میان این مقیاس و خرده مقیاس خوردن بیرونی (67/0=r؛ 01/0>p) و مقیاس مهار (24/0=r؛ 01/0>p) نشان از روایی همگرا و واگرای مناسب آن دارد. مقیاس قدرت غذا، مقیاسی مختصر و مفید است که برای ارزیابی تاثیر روان شناختی محیط های امروزی که سرشار از غذا هستند، ساخته شده است. می توان از این مقیاس برای مطالعۀ رفتار خوردن و تفاوت بین گرسنگی ناشی از تعادل حیاتی و گرسنگی لذت جویانه استفاده کرد.